Ένα Σαββατοκύριακο στην Ταζμανία

Hola otra vez, el fin de semana fue tan extraño que necesito describirlo también. David tuve la oportunidad de escribir sobre todo cuando yo estaba currando (Grrr..) entonces yo voy a describirlo ahora en griego (lo siento por todos los que no entienden griego, si quiereis entender podeis hacer clases de griego, es un idioma maravilloso, hombre ya conoceis todas las letras no queda mucho mas. O podeis usar un translator en internet)

Γεια σας λοιπόν και στα Ελληνικά. Παραπάνω για όσους δε γνωρίζουν ισπανικά απλά εξηγώ ότι θα μιλήσω στα ελληνικά σε αυτό το κομμάτι.

Το Σαββατοκύριακο λοιπόν πηγαμε μία βόλτα στην Ταζμανία, στο εξωτικό αυτό νησί (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα) λίγο νοτιότερα από την Αυστραλία, όπου βρίσκεται ο γνωστός διάβολος της τασμανίας. Ε λοιπόν, δεν είναι μόνο ένας, αλλά απεναντίας απ' ότι δείχνει στο καρτούν είναι πολλά.

Εκεί που νόμιζα ότι Αυστραλία είναι το μακρυνότερο μέρος που έχω πάει ποτέ από το σπίτι μου, μέσα σε χρονικό διάστημα 2 βδομάδων κατάφερα να σπάσω αυτό το ρεκόρ κ να μεταφερθώ στην Ταζμανία. Μόνο ένα μέρος έχει μείνει πλέον που μπορεί να ξεπεράσει την απόσταση αυτή, και αυτό το μέρος φέρνει το όνομα Νέα Ζηλανδία. Έχω ακόμα δύο βδομαδες εδώ, στην άκρη του κόσμου, μπορεί να αποκτησω την ευκαιρία να επισκευτώ και εκείνο το μέρος. Ίσως εκεί καταφέρω να δω το νερό που πέφτει έξω από τη Γη.



Πετάμε Σαββατο πρωί προς το Λάνσεστον. Βλέπετε το Λάνσεστον είναι η πόλη στον Βορρά. Για το Χόμπαρτ που είναι η πόλη στον Νότο δεν βρήκαμε εισητήρια. Τα σχέδια μας ήταν αρκετά ξεκάθαρα:

Άλφα: Πάμε στο Λάνσεστον

Βήτα: Παιρνουμε το λεωφορίο και πάμε στο πρώτο National park. Ξοδεύουμε όλη τη μέρα μας εκεί

Γάμμα: Γυρίζουμε Λάνσεστον και βγαίνουμε στα κλάμπς μέχρι ξημέρωμα.

Δέλτα: Γυρίζουμε το ποτάμι, πάμε σε καμία πόλη παραλιακά, αλτερνατιβ ακτίβιτις κτλ

Έψιλον: Γυρίσουμε με το αεροπλάνο το απόγευμα.

(Τα γράμματα τα έβαλα για τους φίλους ισπανούς που θα εντυπωσιαστούν σίγουρα που θα τα καταλάβουν)

Ε, λοιπόν εκεί που φαίνεται ότι έχουμε ένα γερό σχέδιο, όλα πάνε στράφη τη στιγμή που φτάνουμε στο ξενοδοχείο και ρωτάμε πληροφορίες: "Δεν υπάρχουν λεωφορία το Σαββατοκύριακο" μας απάντησε με μία άκαρδη φωνή. Και από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά σε αυτό το μέρος. Αν είχα καλύτερη όσφρηση ίσως το καταλάβαινα πιο γρήγορα. Θα στοιχιμάτιζα τώρα ότι στο αεροδρόμιο ο αερας δεν μύριζε όπως δεν μύριζε και στην ταινία The Langoliers/Πτήση 29 του Stephen King.

συνεχίζεται...